Ik heb genoten van een heerlijke vakantie. Helaas is het door het weer niet echt mogelijk geweest om veel op de motor te stappen, maar het was helaas niet anders. De afgelopen periode hebben wij echter wel wat meer kunnen opstappen.
Een paar weken geleden ben ik eerst maar zelf alleen een stukje gaan rijden. Vriendlief zag het even niet zitten, was zo druk geweest. Prima, dan ga ik lekker even alleen :). Het was een kleine tocht, vanaf huis, over de dijk naar Harderwijk, en via de snelweg en Nunspeet weer terug. Zalig! En ja, uiteraard weer een wedstrijdje met een of andere gup in zijn Golf GTI, die het niet kon hebben dat er een meid op een dikke racer naast hem kwam staan bij het stoplicht. Dan heb ik echt zo iets van: "kerel, schat je kans!". Tijdens dit stukkie toeren heb ik deze foto genomen. My Precious...
Een paar weken geleden heb ik eindelijk, eindelijk kunnen slagen voor een nieuwe motorjas. Het was eigenlijk niet de bedoeling, maar ik had mijn jas gesloopt. Moest naar de garage voor een nieuwe achterband (een Continental Road Attack 180, super bandje), en sloopte en passent in de haast mijn rits. Nu wilde ik al een poosje graag een nieuwe leren jas, want de beige textiel die ik had past nu niet echt bij een CBR600RR. Maar goed, als je enigszins aan de maat bent, zoals ik, is dat nogal een opgave. Ook omdat ik graag een jas wilde in hetzelfde merk als mijn broek, zodat ik hem vast kon ritsen. En ja hoor, uiteindelijk wat gevonden:
Nu ben ik heel eerlijk: Ik ben ABSOLUUT geen fan van de tribal op mijn arm. Ik snap echt niet waarom motorjasfabrikanten denken dat een tribal wel leuk is voor de vrouwtjes. Want dat is het niet. Dat is het enkel en alleen voor Golf GTI rijdende, petjes dragende halfwas adolescenten... Maar goed, bij gebrek aan beter, en de mooie prijs, was ik wel bereid om mij hier overheen te zetten. Het is ook niet zo enorm aanwezig gelukkig. Wat dan wel weer jammer is... Rits van de broek en jas passen niet op elkaar. Don't get me started.
Vorige week zaterdag was het dan toch ein-de-lijk zover. Een eerste, echte, grote tocht. Sinds ik mijn motor had ben ik niet verder gekomen dan lokale rondjes, en een uitstapje naar mijn schoonouders op de camping in Ommen. Niet echt schrikbarend, en ook geen rondjes waarbij je je motor door en door leert kennen. Nee hoor, nu was het toch echt serious business. Vanuit de PV werd een tocht georganiseerd van 260 km. Hoewel ik vooraf een beetje opzag tegen de grootte liet ik me niet kennen en ben vol goede moed naar de start locatie getogen, samen met manlief. En ik heb er van genoten. Ja, de organisatie kan echt stukken beter (daarom gaan wij het ook volgend jaar doen), en was de voorrijder al na een half uur drie keer de weg kwijt geraakt. Het mocht de pret niet drukken.
Nog steeds wel een beetje onzeker als er gemanoeuvreerd moest worden, straatje draaien (ARGH, neeeeee) en een halve valpartij omdat ik mijn standaard was vergeten uit te zetten en de motor aan de hand achteruit wilde parkeren. Maar uiteindelijk super trots op mijzelf dat ik het zo voor elkaar heb weten te boksen. En ja, ik was er na die 260 km ook echt heel erg klaar mee.
Een biertje hadden we dus wel verdiend!
Hopelijk kunnen we dit weekend nog weer even opstappen. Die schaamrandjes moeten namelijk van mijn band af :).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten